De silhouetten van de kale bomen tekenen zich nog af tegen de vrieskoude hemel en toch is het volop voelbaar dat het leven in de bomen weer ontwaakt. De wilgen hebben zich in een nog dunne waas van groen gehuld. De vroege reizigers zien tijdens hun reis de zon opkomen of het is zelfs al redelijk licht.
De eerste zonnestralen die over de kim naar de wereld reiken werpen een warm licht en lange schaduwen over de weilanden en bossen. Ze beschijnen de toppen van de bomen die hier en daar van kleur veranderen. De knoppen zwellen elke dag en voor je het weet zijn er ineens overal kleine blaadjes. Zo ver is het nog niet helemaal. Scholieren fietsen diep weggedoken in hun jas naar school. De wanten, sjaals en mutsen zijn nog niet opgeborgen want een glinsterend laagje rijp siert de daken.
De sneeuwklokjes zijn bijna uitgebloeid. Inmiddels nemen de narcissen, krokussen, blauwe druifjes en scylla het van ze over. De eerste anemoontjes steken hun tere blaadjes boven de aarde uit en bijen en lieveheersbeestjes slaan hun vleugeltjes uit. Het eerste geeltje kwam vorige week voorbij vliegen. Een stralende flits kleur die onverwacht voorbij dwarrelde.
Ook mijn schrijversbloed begint sneller te stromen. Ik ontwaak uit mijn winterslaap. De laatste loodjes van een opleiding zijn bijna gedaan en mijn hart stroomt vol van verlangen om het verhaal weer in te duiken. Er zijn wat nieuwe ideeën ontwaakt in de afgelopen sluimerende periode. Ik ben bijna klaar om net als de vogels te gaan zingen en te bouwen aan het boek.
Reactie plaatsen
Reacties