Schrijftijd
In mijn vorige post gaf ik aan dat ik het lastig vind om te schrijven na en dag werken en als ik moe ben. Ik laat me afleiden door het huishouden en andere zaken. Dat is nog niet veranderd en toch schrijf ik sinds begin deze week vaker.
De voldoening van was
Er zijn collega-schrijvers wie het lukt om elke dag te schrijven. Ik benijd ze! Het leven haalt me regelmatig in en dan kom ik niet tot schrijven. Naast het werk en mijn opleiding, is er ook een huishouden dat aandacht vraagt, zelfs als je (zoals ik) geen mevrouw Helderder bent. Verder zijn er lopende zaken die geregeld moeten worden. Van de weinige tijd die ik heb voor vrienden en familie wil ik ook niets afhalen, anders blijft er niets meer voor ons over en als ik alles gedaan heb, ben ik soms eenvoudigweg moe.
Eerbetoon
Sommige auteurs lezen niet. Ze zijn bang dat het werk van anderen hun werk beïnvloedt en ze niet meer origineel zijn, wat bijna onvermijdelijk is. Als je iets gelezen of gezien hebt, zit het ergens in je hoofd. Heb je eens kennisgemaakt met een hobbit, dan vergeet je hem nooit meer. Mij blijven vooral speciale beelden bij. Misschien onthoud jij juist die ene prachtige zin of scène.
Elfia Arcen 2024
We kijken er weer naar uit: Elfia Arcen! Het is nog relatief stil in de kasteeltuinen, die nu worden klaargemaakt om iedereen te ontvangen. Kraampjes worden neergezet, evenals schermen en prullenbakken. Er is sprookjesachtige verlichting aangelegd en op sommige plaatsen zullen onheilspellende geluiden klinken. De standhouders, bands, acts, ambachtslieden, feeën en De Rentmeester komen vanaf vrijdag met hun karren met handelswaar en de attributen voor hun show, het terrein op en maken met zorg hun plekje klaar. Ze verheugen zich er allemaal op om jullie te ontmoeten. Ook zij hebben hard gewerkt om sprookjesachtige dingen te maken, een passende lekkernij aan te kunnen bieden of een fantastische show te geven.
Vragen in de nacht
Helaas behoor ik niet tot de gelukkige mensen die slapen zodra hun hoofd het kussen raakt. Het wordt niet snel stil in mijn hoofd. De dingen van de dag houden me bezig en als ik goed in mijn verhaal zit, zijn het de personages die me wakker kunnen houden. Waarom krijgt Audra dat zwaard? Waarom wordt juist Godelieve voor die taak gekozen? Wat maakt haar anders dan iemand anders? De antwoorden moeten op de een of andere manier kloppen met de logica van het verhaal. Iets kan niet gewoon gebeuren omdat het mij uitkomt.
De slotzin
Hoe vaak kreeg ik op school de opdracht om een tekst te schrijven met een goede uitsmijter? Ik weet het niet meer. Het frustreerde me regelmatig. Ten eerste moest ik een tekst schrijven waar ik niet op zat te wachten, vervolgens zat ik te zweten op een inhoud die de goedkeuring van mijn docent kon wegdragen EN dan was er nog die slotzin. Tegen de tijd dat ik aan het eind van de tekst was, had ik mijn kruid wel verschoten. Die zin moest het geheel afsluiten, origineel en prikkelend zijn. Ik was blij als ik een punt achter de opdracht kon zetten en die interessante slotzin was te veel gevraagd.
Onbekende wereld
Bij het schrijven probeer ik de wereld die ik bouw zo waarschijnlijk mogelijk te maken. De Bloedsteen is fantasy, dus feitelijk kan ik verzinnen wat ik wil en hoeft het niet te stroken met onze dagelijkse werkelijkheid. Toch zijn aanknopingspunten met de realiteit wel prettig. Lezers moeten zich in de personages en de gebouwde wereld kunnen herkennen en geen hele studie nodig hebben om die te begrijpen.
Op naar Middeleeuws Winschoten
Het is tijd om ons klaar te maken voor Middeleeuws Winschoten. We hebben er zin in. Vorig jaar hebben we genoten van de atmosfeer en de locatie. De Middeleeuwse kampementen zijn prachtig opgezet, met oog voor detail. De Steampunk deelnemers gaan tot in de puntjes verzorgd, helemaal in stijl het terrein over. Kunstenaars en vaklieden laten hun werk zien waar ze veel zorg en aandacht aan hebben besteed en natuurlijk is er muziek en zijn er allemaal bijzondere hapjes te krijgen.
Wilde peen
Als ik aan het schrijven ben, komen er vreemde vragen in me op. Ik maak er geen wetenschappelijke studie van, maar ik wil dat bepaalde dingen in het boek zouden kunnen kloppen. Ik zoek de meest bizarre zaken op en ik vraag me af wat iemand denkt als hij mijn zoektermen zou onderzoeken.
Wilde peen
Wilde peen
Fijn dat jullie er waren!
Wat was het leuk om jullie gisteren te ontmoeten en met jullie te praten! Ik heb heel wat ogen zien glinsteren van enthousiasme als het gesprek over boeken ging. Ik heb mensen gesproken die zelf schrijven, mensen die graag meer horen over het schrijfproces en mensen die het liefst een boek lezen.
4 augustus 2024
Het is zover! Vandaag is de boekenmarkt, de hemel voor elke boekenliefhebber. Iedereen zoekt nog naar dat ene boek waarvan je nog niet weet dat het aan je verzameling ontbreekt, tot je het in handen hebt. De goudzoekers onder de boekenliefhebbers komen morgen allemaal naar Deventer. Hun harten gaan sneller kloppen als ze een boek vasthouden, de geur van het papier opsnuiven en die speciale kennis, of dat bijzondere avontuur mee naar huis kunnen nemen.
Ik heb je beloofd dat als je morgen ook komt en De Rentmeester wilt kopen, ik je een de naam van een magische plek zou geven. Als je me die naam geeft, krijg je een euro korting op de aankoop van De Rentmeester.
De magische naam is een bestaande plek in het zuiden van ons mooie land, die tot de verbeelding spreekt: Het verdronken land van Saeftinghe. De plek speelt een rol in De Rentmeester, het verhaal over de Nederlandse kwade geest Bornes en zijn hond Ossaert, die het gebied ten zuiden van de Westerschelde onveilig maken.
Ik wens alle boekenliefhebbers een fantastische dag!
En ineens…
had ik alles gelezen wat ik tot nu toe geschreven heb voor De Bloedsteen. Dat was afgelopen maandag. Zoals jullie weten kon ik het niet laten om dingen te veranderen, weg te halen en toe te voegen, waardoor het verhaal een paar duizend woorden langer werd. Daar was ik blij mee, want het lezen voelde voor mij als stilstaan, ongeduldig als ik ben. Een wijze schrijfster drukte me op het hart dat wat ik deed ook werken is en ze heeft helemaal gelijk.
Het maken van de indexkaartjes heeft me enorm geholpen, maar al snel lag mijn bureau er vol mee en zocht ik me rot tussen al die kaartjes. Ordenen dus. Ik zocht een bakje met tabblaadjes. Dat werkt een stuk gemakkelijker en de eerste aandachtspunten zijn inmiddels verwerkt.
Ineens was het toch weer spannend om verder te schrijven, en eigenlijk is het dat nog steeds een beetje, maar vandaag hoop ik weer een stukje verder te komen. Nu het begin van het verhaal duidelijk is, wordt het spannend hoe het zich naar het eind toe gaat ontwikkelen. Ik heb een idee van hoe het af moet lopen, maar de weg moet wel logisch van A naar B gaan. Dat is niet hetzelfde als voorspelbaar van A naar B gaan, dat zou saai zijn. Hoewel ik geen echte plotter ben, besloot ik om eens goed na te denken over het eind. Ik pakte een groot stuk papier en begon zaken met elkaar te verbinden. Dat is waardevol werk. Ik kan bijvoorbeeld wel denken dat een bepaald personage het gaat opnemen tegen een ander personage, maar daar blijkt ze de capaciteiten niet voor te hebben. Dat moet dus anders.
En ineens had ik een beeld. Ik ga verder in wat nu de juiste richting lijkt. Maar ook ik weet niet wat er onderweg ineens kan gebeuren, dan doet een personage iets wat ik niet zag aankomen en schopt mijn plannen in de war. Dat zijn prachtige momenten. Ik geniet ervan!
Ik vind het leuk dat jullie mij op mijn reis door het boek volgen. Ik zou het ook leuk vinden als jullie vragen stellen als je die hebt, daar zal ik dan in een ander bericht op terugkomen.
Over ‘op terugkomen’ gesproken, zondag is de boekenmarkt. Zondagochtend zal ik een magische plaats aan jullie doorgeven. Wil je De Rentmeester kopen en je noemt de plaats, dan krijg je korting.
2 augustus 2024
Het is bijna zo ver…
De eerste zondag van augustus, de boekenmarkt in Deventer! Het is een feestelijke dag waarop ik de biografie van Roy Jackson-Gereke in het zonnetje ga zetten. Mijn collega-auteurs van Booksupport en ik zijn te vinden op plaats 31 op de Welle (het deel langs de IJssel tussen de Brink en het Grote Kerkhof) en we verheugen ons erop om jullie te ontmoeten en te spreken. Ik vertel jullie graag over hoe Roy vijftien jaar lang bezig is geweest met het schrijven van zijn biografie; hoe hij informatie verzamelde en kreeg van de mensen die een rol spelen in zijn levensverhaal en hoe we samen het avontuur aangingen om zijn biografie tot een echt boek te maken, waarin de lezer mee kon luisteren, kijken en voelen. Ik kan jullie al vertellen dat er delen waren, die echt lastig voor me waren om te schrijven. Soms moest ik dingen schrijven die ik helemaal niet wilde, die ik zo graag anders had gezien, maar ze waren nu eenmaal gebeurd, dus moesten ze toch geschreven worden. Hoor mij, zie mij, voel mij is een intense leeservaring en het was een nog intensere schrijfervaring. Naast heftige gebeurtenissen zijn er ook grappige, liefdevolle en tedere momenten, zoals ze in elk leven te vinden zijn. Sommige dingen zijn ongelooflijk en andere zo herkenbaar.
Ik kijk ernaar uit om jullie te zien te midden van al die prachtige boeken die er 4 augustus op de Boekenmarkt te vinden zijn!
28 juli 2024
Voortschrijdend inzicht
Het doorlezen van het verhaal gaat traag en dat heeft verschillende redenen. Ten eerste ben ik snel afgeleid. Het advies om je mobiel in een andere ruimte te leggen als je schrijft, is goud, maar ik heb het nog niet uitgevoerd. Daarnaast werk ik op mijn computer en hoe verleidelijk is het om even je mail te checken nu je toch achter de computer zit en die gedachte aan wat je nog moet regelen, of aan iemand moet laten weten, of de informatie die jij nog nodig hebt door je hoofd schiet? Ik heb wat concentratie betreft dus nog veel te leren. Misschien moet ik gewoon de wifi uitdoen? Dan blijft er nog genoeg afleiding over.
Ten tweede kan ik de verleiding niet weerstaan om delen te herschrijven. Ik heb stukjes uit de tekst gehaald, die achteraf toch beter zo konden blijven. Andere stukjes zijn echt verdwenen, herschreven of toegevoegd. Soms is de toon niet goed en pas ik die aan, soms leek iets voor mij heel logisch, maar heeft het iets meer onderbouwing nodig, soms val ik in de valkuil om iets even snel te vertellen, in plaats van het te laten zien. Kortom, ik leer bij, elke dag weer. Al met al groeit het document en zijn er toch tweeduizend woorden bij gekomen.
Ten derde was het idee van het opschrijven en ordenen van de belangrijke dingen in het verhaal goed, al zeg ik het zelf. Het idee om dat in een boekje op te schrijven niet. Er zijn te veel aanknopingspunten die mogelijk essentieel zijn. Ze vormen een lange lijst en staan in een boekje allemaal door elkaar, dat is helemaal niet handig, want als ik een detail wil weten over een personage, moet ik die hele lijst door en wellicht kijk ik er overheen, in mijn verlangen om snel verder te gaan met schrijven. Ik gooide het over een andere boeg en maak nu indexkaarten, per persoon of onderdeel, met punten om niet te vergeten en mee te nemen in de rest van het verhaal. Na een week ligt mijn bureau vol met kaartjes met aantekeningen. Vandaag ga ik bij de kantoorboekhandel langs om een bakje te kopen, waar ze op alfabetische volgorde in geplaatst kunnen worden. Op dit moment denk ik dat dat een goede oplossing is. Zal dat zo blijven? De toekomst zal het uitwijzen.
22 juli 2024
Koudwatervrees
Het schrijven aan De Bloedsteen heeft bijna drie maanden stilgelegen en ik heb het ontzettend gemist. Ik ben er in maart vorig jaar aan begonnen en het verhaal heeft nu ongeveer 74400 woorden. Ik vermoed dat ik halverwege of op een derde van het geheel zit, dus het einde is nog niet in zicht. Dat is fijn, want het schrijven van een verhaal is het beleven van een avontuur en ik geniet ervan! Na die lange pauze, waarin werk en een studie al mijn aandacht opeisten, wacht me de schone taak om weer een schrijfdiscipline op te bouwen en ik verheug me er enorm op. Eigenlijk wilde ik een tijdje terug al beginnen en toen stuitte ik op bekend oud gedrag. Ik vond het eng. De twijfel sloeg toe. Kan ik het nog wel? Zou de inspiratie weer komen? Pakt het verhaal wel voldoende? Is het verrassend genoeg? Straks is er niemand die het wil lezen en zal er niemand anders door de werelden van De Bloedsteen lopen! Ik werd er enorm onrustig van. Het uitte zich in uitstelgedrag. Eerst nog even een wasje of drie doen, die mail moet echt eerst de deur uit, die hoek moet eerst opgeruimd en die stapel papieren geselecteerd en natuurlijk moet ik eerst een website maken, want zonder dat ziet niemand waar ik mee bezig ben. En al doende glijden er zo weer twee weken voorbij en is er geen letter bij gekomen. Gelukkig heb ik een eerste geheime lezer. Ze is een zeer belezen vrouw, dus ik hecht waarde aan haar oordeel. In haar vakantie heeft ze wat ik tot nu toe heb geschreven gelezen en haar reactie gaf me het vertrouwen dat ik nodig heb. Dus nu ga ik het echt doen. Vandaag ga ik weer beginnen!
Net als alles wat we in het leven doen, vergt het schrijven van een verhaal voorbereiding en oriëntering. Waar was ik gebleven in het verhaal? Ik lees een stukje terug om te weten wat Alfons nou precies aan het doen is. Natuurlijk moet er hier een woord anders en daar moet er iets worden aangevuld. Al lezend kom ik tot de conclusie dat ik niet meer precies weet welke losse eindjes ik nou precies heb laten liggen. Die eindjes zijn zo kostbaar! Ze wijzen me de weg door het verhaal. Ik besef dat ik niet zomaar weer kan beginnen met schrijven. Ik moet gaan lezen, beginnend bij het begin. Ik pak er een boekje bij, zodat ik kan opschrijven welke interessante aanknopingspunten ik nog kan gebruiken. Ik moet de verleiding onderdrukken om meteen zinnen te veranderen. Als ik dat ga doen, ben ik stiekem weer aan het uitstellen. Het bijschaven van de tekst en het herschrijven van delen van de tekst zal moeten wachten tot eerst het hele verhaal op het spreekwoordelijke papier staat.
Gewapend met thee, een boekje en de dierbare vulpen die ik van mijn dochter heb gekregen, stap ik, met bonkend hart, nu echt de werelden van De Bloedsteen weer in.
16 juli 2024
Het ontstaan van De Rentmeester
Bij fantasy denken mensen direct aan Engeland, maar als Nederlandse schrijfster leek het me leuk om een fantasy verhaal te maken dat zich in Nederland afspeelt en daar horen Nederlandse geesten in. Ik begon een onderzoek naar Nederlandse geesten en zo stuitte ik op de lijst van Abe de Verteller. Op die lijst vond ik Bornes, een kwade geest die de dolende ziel van een rentmeester was van het geslacht Bornius. Hij spookte rond in Zeeland, waar hij uit een dichtgemetselde spookkelder was ontsnapt en hij was vaak samen met een zwarte hond met vlammende ogen. De Zeelandse hond met vlammende ogen vond ik terug als Ossaert.
Ik keek of ik meer over Bornes kon vinden en in de verhalenbank van het Meertens Instituut dook Bornes ook op. Vervolgens keek ik op de dbnl en vond ik informatie over een zekere Henricus Bornius die in dezelfde streek leefde, bijzonder hoogleraar was geweest en in ongenade was geraakt. Hij had contacten met Willem III en werd later zijn rentmeester. Delen van de gevonden informatie wilde ik verwerken in een verhaal.
Als je de lijst van Abe de Verteller doorneemt, zijn er heel wat kwade geesten te vinden en meestal zijn ze kwade geesten geworden omdat ze iets verkeerd hebben gedaan. Maar toen ik nadacht over het feit dat Bornes ontsnapt was uit een dichtgemetselde kelder en ik me in zijn situatie verplaatste, vond ik het niet zo raar dat hij boos was. Ik zou ook pissig zijn als iemand mij inmetselde. Het was dus niet moeilijk om Henricus een kwade geest te laten zijn, maar wat was een gegronde reden om zo erg van iemand af te willen dat je hem zou inmetselen? De tekst op dbnl gaf aanknopingspunten. Een fikse ruzie met ernstige gevolgen zou iemand kunnen motiveren om een ander in te metselen. Ik heb mijn fantasie de vrije loop gelaten en elementen uit de gevonden informatie op een voor het verhaal logische manier met elkaar verbonden. Zo is De Rentmeester ontstaan. Vader David heeft niet eens bestaan. Descartes wel en zijn leer was in de tijd van Bornius heel belangrijk in de academische wereld. Hij heeft ook nagedacht over lichaam en geest, maar Descartes heeft in werkelijkheid natuurlijk nooit gedaan wat hij in dit verhaal doet.
Vind je het zelf leuk om te neuzen in bronnen over geesten en verhalen uit de lage landen, dan kun je misschien wat met de links die hieronder staan.
Literatuurlijst:
https://www.abedeverteller.nl/van-aardmannetje-tot-zwarte-juffer-een-lijst-van-nederlandse-en-vlaamse-elfen-en-geesten/ geraadpleegd 10 mei 2024
https://www.verhalenbank.nl/items/show/38966 geraadpleegd 10 mei 2024
https://www.dbnl.org/tekst/molh003nieu03_01/molh003nieu03_01_0257.php geraadpleegd 10 mei 2024
Nooit had ik durven dromen om met een boek op de Deventer Boekenmarkt te staan, maar dit jaar gaat het echt gebeuren!
Met andere auteurs die hun boek bij Stichting Booksupport hebben uitgegeven ben ik aanwezig. Ik ben de vertegenwoordiger van ‘Hoor mij zie mij voel mij’ de biografie van Roy Jackson-Gereke, die ik in een intensieve samenwerking met hem heb mogen herschrijven tot het boek dat het nu is. Tijdens het schrijven van Roys verhaal heb ik door zijn ogen zijn wereld mogen zien en met mensen meegeleefd die ik nooit heb ontmoet. De kleine Roy leidde me door een heftige tijd in Nederlands-Indië en bracht me in een Nederland dat ik nog niet kende. Als opgroeiende jongen en volwassen man kwam hij weer heel andere problemen tegen. Zijn verhaal heeft me geraakt en al veel lezers niet onberoerd gelaten. Ben je geïnteresseerd, dan vertel ik je in Deventer meer over het boek en het schrijfproces. Mocht je het boek thuis hebben liggen en er een persoonlijk woord in willen, dan ben je natuurlijk ook van harte welkom. Het is niet uitgesloten dat Roy zelf ook een tijdje aanwezig is!
Naast dit boek, zal ook ‘De Rentmeester’ aanwezig zijn, het korte verhaal dat ik schreef voor de Harland Prijs 2023 en dat mijn eerste fantasy verhaal is.
Ik zie je graag op 4 augustus in Deventer!